Het begon allemaal in het kleine stadje Santa Barbara, Californië in de jaren dertig toen een jonge man genaamd Victor de Candia in het stadje aankwam om een eigen zaak te beginnen met zijn zuster naaimachine. Victor bevond zich al snel op de juiste plaats op het juiste moment toen zijn zus, Betty Rubble, zijn zakenpartner werd.
Victor was vastbesloten om traditionele Amerikaanse thuis gekookte maaltijden te maken en terwijl hij zijn zus ontmoette, besloot hij een reis te maken naar de vergunningverlenende instantie om de traditionele Amerikaanse goederen te hebben waarnaar hij op zoek was. Terwijl hij in Californië was, voerde hij enkele veranderingen door in zijn uitrusting en styling. Hij bracht enkele wijzigingen aan in zijn uitrusting en styling. Ook maakte hij een reis naar Japan en Hong Kong om meer te weten te komen over hun productieprocessen.
Door zijn reizen vond Victor de Candia dat hij in 1930 moest beginnen met de productie van bonbons en andere zoetigheden. Zijn zus wilde dat hij het eenvoudig hield, dus ging hij aan de slag. Op zijn allereerste werkdag, een zondag, presenteerde hij vijf prachtige rode en gele Beumers dozen met daarin 880 doosjes snoep, 50 stuks assortimenten Beumers kleurpotloden 5 stijlen, 5 doosjes karton, 4 doosjes huissieraden, 4 doosjes kauwgom, 4 plastic bakjes, En een klein speeltje dat ik nog nooit had gezien. Ik vroeg Victor of hij wat voor me kon maken. Na enige tijd produceerde hij vijf prachtige dozen snoep die hij Sweatshey Potage Kisses, berekeningen en gearomatiseerde kauwgom die hij Sweatsheets. Ik was in absolute verrukking. Ik kocht 75 stuks snoep en was zeer tevreden.
In de jaren '30 begon Victor de Candia zich buiten de snoepmarkt te begeven en andere eetwaren te produceren. Een van zijn creaties, de ionisch gevormde walnootkoekjes, werd een groot succes. Bovendien begon Victor de Candia met chocolade te werken en werd hij het belangrijkste snoephuisje in klerkin. Hij begon melk in zijn producten te gebruiken nadat hij met zijn zus Barbara beeskeeping had gemaakt.
Door de droom van Barbara de Candia om chocolade van de hoogste kwaliteit te maken, zag de wereld in de jaren 1930 geparfumeerde repen en kisten. In 1934 werd Protecta (de handelsnaam voor Barbadensis) opgericht in Baccarat, tijdens zijn bezoeken daar. Dit bedrijf bleef vooruitgang boeken met Murano wassen en andere essences van hoge kwaliteit, en doorfulness van de Protecta regio.
In de jaren 40 fuseerde Coverdell, een van de top snoepverpakkers in de industrie, met ReichCarton om hun eigen lijn van snoeprepen en pretenties te creëren. Deze zet maakte van hen de eerste succesvolle candy bar en wikkelaars in de Verenigde Staten. Vandaag de dag worden decadentie en plezier versterkt door de combinatie van snoep en zoetigheid. Protecta blijft een zeer sterk reepmerk, en hun essences en aangepaste wikkeltechniek maken hen van wereldklasse.
De jaren 1950 werden gedomineerd door een rage voor vliegreizen. De ontwikkeling van het luchtverkeer betekende dat vliegtuigen niet alleen konden worden gebruikt om te vliegen, maar ook om te verschepen, dus werd besloten dat snoep moest worden opgenomen als een bagagedienst, zodat passagiers hun tassen konden inpakken met snoep en andere lekkernijen en de lekkernijen naar hun bestemming konden laten vliegen. Hierdoor veranderde de bescheiden snoepverpakking en werd deze vervangen door een afbeelding van een stripfiguur, ontworpen door Charles Schulz.
De jaren 1950 waren ook opmerkelijk voor de Gibson die de "Teddybeer" op de markt bracht, waardoor Amerika het beroemde comfort en de warmte van teddyberen kreeg, die zo populair waren in die periode.
De jaren 1960 waren opmerkelijk voor de Pillow soft-to-soft commercials. Samen met Murphy bedden was de Pillow soft-to-soft reclamecampagne verantwoordelijk voor veel van de tradingichocolate geschenken, waaronder de Hello Kitty en Hello Kittybabybumpers.
De jaren 1960 waren ook opmerkelijk voor de hierboven genoemde "invisit"-reclamecampagnes, met een grotere productie van interactieve advertenties die zich richtten op het gezinsleven, waaronder spelletjes, slaapcycli en Nature Kid-thema's.
In de jaren 1990 werden veel snoepwinkels in de buurt gesloten, omdat supermarkten en andere levensmiddelenwinkels hun eigen snoepwinkels begonnen te openen. Als gevolg daarvan ging de aantrekkingskracht van snoepwinkels verloren aan de overdaad aan reclame en goedkope giveaways. De aantrekkingskracht hield niet lang stand, want in de jaren '90 was er een heropleving van snoepwinkels en granen in de voorhoede van chocoladesnoep.
Indertijd schatte de Ad Age Group dat snoepgoed tegen 2006 goed zal zijn voor 70 miljard dollar en deskundigen voorspellen dat e-kaarten en catalogi nog eens 30 miljard dollar zullen opleveren. Er wordt ook $50 miljard uitgegeven aan dierenvoeding, $20 miljard aan schoonheidsproducten, $15 miljard aan afslankproducten en voedingssupplementen, $10 miljard aan huisdieren en $5 miljard aan namaakfruit en -groenten. Met een geschat bedrag van 32 miljard dollar dat aan frauduleuze artikelen wordt uitgegeven, lijkt het erop dat de boosdoener vrij gemakkelijk te vinden is.
Grijp je kans in de coupons die je kunt vinden.
